Παραθέτω, λοιπόν, την ανοικτή επιστολή του τμήματος Γ2 του Γυμνασίου Διονύσου, που αναρτήθηκε στο ιστολόγιο του συναδέλφου Γ.Β.Κωβαίου καθώς επίσης και την επιστολή-σχόλιο των μαθητών του σχολείου μας.
Μαθητική Κοινότητα Γ2
ΠΡΟΣ
τους μαθητές των Γυμνασίων Καστελορίζου, Αγαθονησίου, Λειψών, Φούρνων, Αγίου Κηρύκου Ικαρίας
ΜΗΝΥΜΑ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗΣ
Αγαπητοί συμμαθητές,
Είμαστε το τμήμα Γ2 του Γυμνασίου Διονύσου «Φώτης Κόντογλου» από την Ανατολική Αττική. Την περασμένη εβδομάδα, είχαμε τη σπάνια ευκαιρία να επισκεφθούμε –στο πλαίσιο του Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού– την 114 Πτέρυγα Μάχης της Πολεμικής μας Αεροπορίας στην Τανάγρα. Οι περισσότεροι από εμάς βρεθήκαμε για πρώτη φορά σε μια στρατιωτική μονάδα.
Μπορούμε να πούμε πως όλα αυτά που είδαμε ήταν αξιοθαύμαστα και ενδιαφέροντα, καθώς πήραμε πολλές πληροφορίες για την ιστορία της Αεροπορίας, για τη λειτουργία και συντήρηση των αεροσκαφών, για την εκπαίδευση των πιλότων και των τεχνικών, για τα καθήκοντα που έχει καθένας σε μια αεροπορική βάση.
Εντυπωσιαστήκαμε, όμως, και συγκινηθήκαμε, όταν οι αξιωματικοί μάς έδειξαν σε ηλεκτρονικό χάρτη τα νησάκια της Ελλάδας, τα οποία είναι κοντά στην Τουρκία και καθημερινά «αντιμετωπίζουν» τα αεροπλάνα της, οπότε πρέπει να βρίσκονται σε ετοιμότητα όλες τις ώρες της ημέρας. Μας εξήγησαν πού και πώς γίνονται οι παραβάσεις και οι παραβιάσεις. Μέχρι, μάλιστα, τη στιγμή της αναχώρησής μας παρακολουθήσαμε από κοντά 4 μαχητικά αεροσκάφη να απογειώνονται, προκειμένου να αναχαιτίσουν μια ακόμη παραβίαση του εναέριου χώρου μας από τουρκικά αεροπλάνα. Την επομένη μάθαμε ότι τη συγκεκριμένη μέρα είχαν σημειωθεί 5 τέτοιες παραβιάσεις στο Αιγαίο…
Οφείλουμε να παραδεχτούμε, φίλοι μας, ότι μέχρι προχθές –από την ασφάλεια εμείς της πρωτεύουσας– δε γνωρίζαμε, δυστυχώς, και πολλά για την κατάσταση που εσείς βιώνετε καθημερινά, ενώ συνήθως ασχολούμαστε με άλλα ζητήματα, ασήμαντα μπροστά σε αυτά που απασχολούν εσάς. Δεν είχαμε συνειδητοποιήσει πριν από την επίσκεψή μας αυτή ότι υπάρχουν τόσοι «ακρίτες», οι οποίοι υπομένουν τον αεροπορικό «πόλεμο» πάνω από τα κεφάλια τους και τις σκεπές τους! Αλλά, όσο μεγάλες κι αν φαίνονται οι σκιές των τούρκικων αεροπλάνων, μην πτοείσθε! Όλα αυτά από τη μεριά σας αποδεικνύουν αστείρευτο θάρρος, θέληση και υπομονή, που τα εκτιμάμε απίστευτα και τα θαυμάζουμε! Είστε πιο δυνατοί από όσο νομίζετε και από όσο, βέβαια, νομίζαμε εμείς. Βλέποντας το θάρρος σας, νιώθουμε κι εμείς πιο περήφανοι που είμαστε Έλληνες! Και όλη η Ελλάδα είναι μαζί σας! Επίσης, να ξέρετε ότι, όσο υπάρχουν τόσο γενναίοι πιλότοι της Αεροπορίας μας, όπως τους γνωρίσαμε εμείς από κοντά, είμαστε όλοι ασφαλείς!Ήταν, πραγματικά, η καλύτερη και διδακτικότερη εκδρομή μας και να είστε σίγουροι πως αυτή η εμπειρία θα μας μείνει αξέχαστη, μια και αυτά είναι τωρινά γεγονότα, είναι η «ζωντανή» Ιστορία –πέρα από εκείνη του βιβλίου μας– που όλοι οφείλουμε να γνωρίζουμε. Θα αγωνιούμε, λοιπόν, πιο ουσιαστικά από εδώ και μπρος για την Ελλάδα και, προπάντων, για τα νησιά σας, όσο μικρά και αν είναι. Τώρα να ξέρετε πως μπορεί το σώμα μας να είναι εδώ, αλλά το μυαλό μας θα είναι και σ’ εσάς, που μέρα-νύχτα προστατεύετε τα εδάφη και τις θάλασσές μας! Θα κάνουμε ό,τι περνάει απ’ το χέρι μας, ώστε να σας στηρίζουμε ενεργά, τόσο ψυχικά όσο και σωματικά.
Γι’ αυτό, αγαπητοί συμμαθητές, σκεφθήκαμε με το φιλόλογό μας, που μας συνόδευε στην Τανάγρα, να σας στείλουμε το Μήνυμα αυτό Ειρήνης αλλά και Εγρήγορσης, του οποίου συντάξαμε από μία-δύο προτάσεις ο καθένας και η καθεμιά μας. Αντιλαμβάνεστε ότι από κοινού, κι εσείς κι εμείς, υπηρετούμε την πατρίδα μας προωθώντας την ειρήνη, αφού όλοι απεχθανόμαστε προφανώς τη βία, αλλά γνωρίζοντας παράλληλα τους κινδύνους και όντας σε ετοιμότητα να τους αντιμετωπίσουμε. Και θα θέλαμε να νιώθετε ότι στο σχολείο μας έχετε αληθινούς φίλους. Θα ήταν, μάλιστα, ευχαρίστησή μας να έχουμε μια συχνή επικοινωνία και –γιατί όχι;– στο μέλλον μια εκπαιδευτική εκδρομή.
«Αδέρφια» μας του Αιγαίου, δεν είστε μόνοι!
Με την αγάπη μας για τους καθηγητές και τις οικογένειές σας
Νίκος, Χρυσάνθη, Ηρώ, Μάρα, Ευγενία, Αιμιλία, Γιώργος, Σταύρος, Μιχαέλα, Κωνσταντίνα, Χριστίνα, Βίκτορας, Σπύρος, Δανάη, Διονύσης, Γιάννης, Στέλιος, Γιάννης, Αργυρώ,
Μαρία, Εύα, Δημήτρης, Γιώργος, Γιάννης, Φαίη, Παναγιώτα, Βαγγέλης
και ο φιλόλογος
Γιάννης Β. Κωβαίος
Iωάννινα, 10-3-2010
Aγαπητοί μας συμμαθητές,
Είμαστε το τμήμα Β3 του Πειραματικού Γυμνασίου της Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων. Με αφορμή το μάθημα της Νεοελληνικής γλώσσας γνωρίσαμε το μήνυμα σας, μήνυμα Ειρήνης και Εγρήγορσης προς τους συμμαθητές μας των ακριτικών νησιών. Θα θέλαμε, λοιπόν, να εκφράσουμε τις σκέψεις μας και τη συγκίνησή μας για την πρωτοβουλία σας αυτή.
Παρόλο που και εμείς ζούμε σε μια ακριτική περιοχή, η πραγματικότητά μας προσεγγίζει πολύ τη δικιά σας. Έτσι ποτέ δεν είχαμε σκεφτεί τι, αλήθεια, σημαίνει να ζεις καθημερινά κάτω από την πίεση των πτήσεων των τουρκικών πολεμικών αεροσκαφών. Εκτός από τα άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συμμαθητές μας στις περιοχές αυτές και τα οποία μόνο από τον Τύπο και την τηλεόραση πληροφορούμαστε –δύσκολη συγκοινωνία με την ηπειρωτική Ελλάδα, περιορισμένες δυνατότητες ψυχαγωγίας, μεγαλύτερη από τα υπόλοιπα σχολεία, υποθέτουμε, έλλειψη υλικοτεχνικών υποδομών και άλλα πολλά- συνειδητοποιήσαμε, ελπίζουμε στις πραγματικές του διαστάσεις, το πρόβλημα που λέγεται φόβος, ανασφάλεια, διατάραξη της ψυχικής ηρεμίας. Απεχθανόμαστε κάθε μορφή βίας και θεωρούμε την απειλή –οποιαδήποτε μορφή κι αν έχει –προσβολή της ανθρώπινης ύπαρξης. Καταδικάζουμε κάθε προσπάθεια να τραυματιστεί ο ψυχικός κόσμος αθώων ανθρώπων και κυρίως παιδιών. Είμαστε, όπως και σεις, αλληλέγγυοι προς τα παιδιά, που βιώνουν ανάλογες καταστάσεις, σε οποιαδήποτε γωνιά της Ελλάδας κι αν ζουν.
Θέλουμε να ελπίζουμε ότι σύντομα τέτοια φαινόμενα θα αποτελούν παρελθόν.
Σας ευχαριστούμε για την αφορμή που μας δώσατε.
Μαριάννα, Κώστας, Δήμητρα, Αλεξάνδρα, Άννα, Γεωργία, Χάρης, Ηλιάνα, Χρήστος, Όλγα, Ευθύμης, Λευτέρης, Αλέξανδρος, Παναγιώτης, Μαρία, Δημοσθένης, Σωτηρία, Σοφία, Λευτέρης, Παύλος, Αγάθη.
Εύγε, Βάσω και παιδιά μας! Αν, μάλιστα, μπείτε και στο ιστολόγιό μου και διαβάσετε την πρώτη απάντηση που πήραμε -από τα 4 παιδιά στο Αγαθονήσι- θα συνειδητοποιήσετε πόσο πολύτιμες είναι πια τέτοιες πρωτοβουλίες, τέτοιες ευαισθησίες, τέτοια αληθινά μαθήματα! Αλλιώς, θα μας πάρει από κάτω η Μιζέρια και ο Μηδενισμός!
ΑπάντησηΔιαγραφή