Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

Φλαμανδοί ζωγράφοι στο μουσείο Marmottan


Η Ολλανδική σχολή ζωγραφικής αναπτύχθηκε στις Κάτω Χώρες από την Αναγέννηση μέχρι τις αρχές της εποχής του Μπαρόκ. Περιλαμβάνει τους φλαμανδούς πριμιτίφ ( 1400-1500), τη φλαμανδική Αναγέννηση (1500-1584) και τον χρυσό αιώνα της Ολλανδικής ζωγραφικής (17ο αι.).

Από τις 20 Σεπτεμβρίου και μέχρι τις 3 Φεβρουαρίου στο μουσείο Marmottan (Παρίσι) εκτίθενται πίνακες του χρυσού αιώνα της Ολλανδικής ζωγραφικής. Η έκθεση περιλαμβάνει 41 πίνακες με όλα τα θέματα του "χρυσού αιώνα": νεκρές φύσεις, πορτραίτα, πίνακες με ιστορικά θέματα, τοπία..


Gillis van Tilborch (Anvers, vers 1625 - Bruxelles, 1678), Fête villageoise, χ.χ. λάδι.
Antoine van Dyck (Anvers, 1599 - Londres, 1641), Πορτραίτο του  Père Jean Charles della Faille, 1629, λάδι
Pierre Paul Rubens (Siegen, 1577 - Anvers, 1640), Τα θαύματα του  Saint Benoît, χ.χ. λάδι

Abraham Brueghel (Anvers, 1631 - Naples, 1697), Ἀνθη και φρούτα,1677, λάδι
Paul Bril (Anvers, 1554 - Rome, 1626), Το λιμάνι, χ.χ., λάδι
David Teniers le Jeune (Anvers, 1610 - Bruxelles, 1690), Ανάπαυλα στη σκιά, λάδι
David Teniers le Jeune (Anvers, 1610 - Bruxelles, 1690), L'Archiduc Léopold Guillaume dans sa galerie de peinture italienne, 1651, λάδι
Πηγή:Le Monde

Σε δημοπρασία χειρόγραφο του Ναπολέοντα



Στις 2 Δεκεμβρίου στο Fontainebleau βγαίνει σε δημοπρασία χειρόγραφο του Ναπολέοντα από τον οίκο Jean-Pierre Osenat. Η τιμή εκκίνησης ανέρχεται στις 50.000-60.000 ευρώ.

To πιο συναρπαστικό σημείο των 310 σελίδων του αφορά την εκστρατεία στη Ρωσία, που για τον αυτοκράτορα "Δεν πρέπει να χαρακτηριστεί υποχώρηση γιατί ο στρατός νίκησε" . Το κείμενο αποτελεί απάντηση στις κατηγορίες που διατυπώθηκαν για τη φοβερή εκστρατεία από το στρατηγό βαρώνο Joseph Rogniat, στο Considérations sur l'art de la guerre (1816).

«Pas un malade, pas un homme isolé, pas une estafette, pas une communication, pas un convoi n'ont été pendant la campagne enlevés depuis Smolensk jusqu'à Mayence. On n'a pas été un jour sans recevoir de nouvelles de France. On a tiré à la bataille de Smolensk plus de 60.000 coups de canon, le double à la bataille de la Moskowa. Les consommations étaient considérables tous les jours, en partant de Moskou chaque pièce était approvisionnée à près de 400 coups (...) On eut une telle surabondance de munitions et de caissons qu'on en brûla 500 dans le Kremlin, on détruisit plusieurs centaines de milliers de poudre et plus de 60 mille fusils. Les munitions ne manquèrent donc jamais…».

Πηγή:Le Figaro

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Ο προϊστορικός οικισμός του Ακρωτηρίου (Σαντορίνη)


Αν δεν ήταν το ηφαίστειο, σήμερα δεν θα υπήρχε Σαντορίνη όπως την ξέρουμε, πολλώ δε μάλλον δεν θα υπήρχε Ακρωτήρι. Όσο κι αν αυτό φαίνεται σκληρό, είναι η πραγματικότητα που θα άκουγα να επαναλαμβάνεται πολλές φορές στη διάρκεια μιας πρόσφατης επίσκεψης στο νησί.

Για τον αρχαιολόγο κ. Χρίστο Ντούμα, το όνομα αλλά και η ζωή του οποίου έχουν συνδεθεί άρρηκτα με τον προϊστορικό οικισμό, και τον πλέον ειδικό για ένα νησί σαν κι αυτό, τον ηφαιστειολόγο κ. Γιώργη Βουγιουκαλάκη τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. (...)

Ηταν άνοιξη του 1613 π.Χ., το πολύ πρώτες μέρες του καλοκαιριού, όταν ξύπνησε το ηφαίστειο της Σαντορίνης, όπως λέει ο κ. Βουγιουκαλάκης. Σπόροι και γυρεόκοκκοι από ελιές, κωνοφόρα δέντρα, αμπέλια, δημητριακά και άλλα φυτά, που έχουν ανακαλυφθεί στο στρώμα των υλικών της έκρηξης μαρτυρούν την εποχή.

Για τη χρονολογία, όμως, που έχει αλλάξει αρκετές φορές τις τελευταίες δεκαετίες – ανάλογα με μεθόδους μέτρησης και επιστήμονες – φαίνεται, ότι μόλις τώρα μπορούμε να είμαστε περισσότερο ασφαλείς.

Ενα κλαδί ελιάς με ρίζες και φύλλα, που βρέθηκε στην καλδέρα του ηφαιστείου της Θήρας, επέτρεψε τη χρονολόγηση με ραδιενεργό άνθρακα και ο κ. Βουγιουκαλάκης προσδιορίζει πλέον την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, που ήταν «η μεγαλύτερη που έχει γνωρίσει το ανθρώπινο είδος τα τελευταία 10.000 χρόνια», όπως λέει, στο 1613 π.Χ. (συν-πλην 13 χρόνια).(...)


Εν ολίγοις η διάρκεια της έκρηξης, που έγινε σε τρεις φάσεις, πρέπει να ολοκληρώθηκε σε δύο ή τρία εικοσιτετράωρα, που προφανώς έμοιαζαν σαν η γη να ξαναγεννιόταν.

Η Σαντορίνη και τα κοντινά νησιά σε ακτίνα 50-60 χιλιομέτρων καταστράφηκαν ολοσχερώς, ο ηφαιστειακός χειμώνας που απλώθηκε έως τις περιοχές του ανατολικού Αιγαίου και της Μικράς Ασίας κράτησε δύο χρόνια, η θερμοκρασία έπεσε κατά δύο - τρεις βαθμούς, τα αλλεπάλληλα παλιρροϊκά κύματα, ύψους ως και 12 μέτρων είχαν σαρώσει τις ακτές των κοντινών νησιών και της βόρειας Κρήτης μέσα σε 20 λεπτά.

Οσο για τους κατοίκους είναι αδύνατο να σώθηκαν, όπου κι αν είχαν προφθάσει να πάνε, όσα πλοία κι αν είχαν…

Ισως αν εντοπισθεί το αρχαίο λιμάνι όπου είναι πιθανό να είχαν καταφύγει οι άνθρωποι τις τελευταίες, δραματικές ώρες της πόλης τους, να υπάρξουν απαντήσεις.

Άγνωστο, εξάλλου, πότε κατοικήθηκε εκ νέου το νησί. Θα χρειάστηκαν περί τα 50 - 60 χρόνια ώστε να επανέλθει σε μία κατάσταση που να επιτρέπει την ανθρώπινη διαβίωση, επισημαίνει ο κ. Βουγιουκαλάκης. Τα αμέσως επόμενα, ανθρώπινα ίχνη όμως εμφανίζονται γύρω στον 13ο - 12ο π.Χ. αιώνα (με τα έως τώρα δεδομένα τουλάχιστον), όπως διευκρινίζει ο κ. Ντούμας. (...)


Τα σπίτια τους είχαν δύο και τρεις ορόφους και πολλά δωμάτια. Τα πλούσια ήταν κτισμένα με πελεκητές πέτρες – γι΄ αυτό αποκαλούνται «ξεστές» –, ενώ τα υπόλοιπα από τούβλα λάσπης ενισχυμένα με άχυρα, ξύλα και γύψο. Με ξύλα και καλάμια έφτιαχναν τις στέγες και από πάνω έβαζαν πατημένο χώμα για δροσιά το καλοκαίρι και ζέστη τον χειμώνα. Ιδέα, που ακολουθεί και το σημερινό βιοκλιματικό στέγαστρο.

Στην τριγωνική πλατεία του οικισμού ορισμένα από τα οικήματα μπορεί να ήταν καταστήματα, όπως λέει ο κ. Ντούμας, λίγο πιο κάτω μάλιστα πάνω από μία χαμηλή πόρτα υπάρχουν ακόμη οι τρύπες από τα δοκάρια, που στήριζαν ένα σκέπαστρο. Δύο τριβεία για σπόρους στην είσοδο και το εσωτερικό του σπιτιού αποδεικνύουν μία από τις ασχολίες των ανθρώπων, ενώ λίγο πιο κάτω έχουν απομείνει οι μύλοι του αλέσματος.

Αλλωστε – όπως θα συνέβαινε και στη συνέχεια στην Ελλάδα για πολλούς αιώνες – το ισόγειο ήταν αποθήκες, εργαστήρια ή μύλοι και αντίστοιχα οι πάνω όροφοι ήταν οι χώροι διαμονής των κατοίκων. Μόνο τέσσερα σπίτια έχουν ανασκαφεί πλήρως, λέει ο κ. Ντούμας και άλλα τρία μερικώς.

Εδώ βρέθηκαν διάφορα σκεύη και καλάθια με το περιεχόμενό τους καμιά φορά, δίχτυα, αγκίστρια, ακόμη και έπιπλα, όπως κρεβάτια και ένα ιδιαίτερης τέχνης τραπέζι.

Οι τοιχογραφίες που κάλυπταν το εσωτερικό των σπιτιών, όχι μόνον δείχνουν μία υπέροχη ζωγραφική αλλά αποτελούν πολυτιμότατη πηγή πληροφοριών για την κοινωνία, τη θρησκεία, το εμπόριο και τις άλλες ασχολίες των ανθρώπων.

Πηγή:Το Βήμα,25/10/2012 ( Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ).



Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012

Edward Hopper. Αναδρομική στο Le Grand Palais.



Edward Hopper ( 1882-1967) αμερικανός ζωγράφος και χαράκτης. Θεωρείται ως ένας από τους εκπροσώπους του νατουραλισμού. Ζωγράφιζε τοπία αλλά και την καθημερινότητα της μεσαίας τάξης. Ἐνα μεγάλο μέρος του έργου του εκφράζει τη νοσταλγία για μια Αμερική που έφυγε καθώς επίσης και τη σύγκρουση ανάμεσα στη φύση και τον σύγχρονο κόσμο. Οι χαρακτήρες του είναι συχνά μοναχικοί και μελαγχολικοί.


Αναδρομική έκθεση με 128 έργα του αμερικανού ζωγράφου στο Le Grand Palais (Παρίσι),  μέχρι τις 28 Ιανουαρίου 2013.  Δείτε πίνακές του εδώ




 Ο Edward Hopper στο ατελιέ του το 1965, δύο χρόνια πριν από το θάνατό του. Βλέπουμε επίσης τη γυναίκα  του  Josephine Verstille Nivison,  ζωγράφο και μοντέλο,   στο ατελιέ της Washington Square


στη Ν. Υόρκη.