Δεν μπορείς να επιλέξεις το πώς θα πεθάνεις ή το πότε. Μπορείς μόνο να αποφασίσεις το πώς θα ζήσεις. Τώρα. (Joan Baez από το "Ξημέρωμα")
Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014
Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014
H Ήπειρος του Edward Lear
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
«Η ΗΠΕΙΡΟΣ ΤΟΥ
EDWARD LEAR»
Η Ήπειρος και τα νησιά του Ιονίου κατά τον 19ο αιώνα υπήρξαν προορισμός Περιηγητών και Ζωγράφων. Ξεχώρισε ανάμεσά τους ο Άγγλος συγγραφέας παιδικών βιβλίων, ποιητής και ζωγράφος Edward Lear (1812-1888). Tα έργα του παραπέμπουν τόσο στην πρωτότυπη ματιά του στους τόπους και στα τοπία, όσο και σε ιστορικά γεγονότα, όπως η Τουρκοκρατία στην Ήπειρο, η Βρετανική Αρμοστεία στα Επτάνησα και ο ξεριζωμός των Σουλιωτών.
Στα μέσα του 19ου αιώνα , σε μια εποχή που φωτογραφία και καρτ ποστάλ δεν ήταν ακόμη τα προσφιλή μέσα αποτύπωσης των μακρινών τόπων, ο Edward Lear, κορυφαίος Ρομαντικός Τοπιογράφος, ταξίδεψε πεζός ή με άλογο σε άγνωστες και ερημικές γωνιές της Ελλάδας και άλλων χωρών της Μεσογείου, δημιουργώντας σχέδια, υδατογραφίες, λιθογραφίες και πίνακες. Στην Ελλάδα έζησε τα καλύτερα χρόνια του ζωγραφίζοντας 3.000 έργα με ελληνικά θέματα, σήμερα σε Μουσεία και Συλλογές.
Η έκθεση στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων με τίτλο «Η Ήπειρος του Edward Lear», περιλαμβάνει 70 έργα και στοχεύει να παρουσιάσει, μέσα από κείμενα, σπάνιες εκδόσεις, υδατογραφίες, ελαιογραφίες, λιθογραφίες και έργα άλλων τεχνικών, την έκδηλη αγάπη του βικτωριανού καλλιτέχνη για την Ήπειρο και τα Ιόνια Νησιά. Παράλληλα, εκτίθενται δημιουργίες άλλων καλλιτεχνών – περιηγητών, οι οποίοι, επίσης με την τέχνη τους, ύμνησαν την ομορφιά του τόπου μας σαγηνεύοντας το ευρωπαϊκό κοινό.
Η έκθεση, η οποία θα φιλοξενείται ως τις 30 Απριλίου 2014 στην αίθουσα «Διώνη» του Αρχαιολογικού Μουσείου Ιωαννίνων, βασίζεται στα έργα τα οποία ευγενικά δέχτηκαν να δανείσουν στην ΙΒ΄ ΕΠΚΑ από τις Συλλογές τους: η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη, ο κ. Γεώργιος Χ. Σουρτζίνος, ο κ. Αναστάσιος Παπασταύρος, ο κ. Παναγιώτης Τσιλίκης, ο κ. Ζήκος Παπαζώτος, o κ. Θωμάς Μεσσήνης, η κ. Μαίρη Κωνσταντίνου Καραμούτσου και το Ίδρυμα «Ακτία Νικόπολις» στην Πρέβεζα.
Η έκθεση πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ιωαννιτών, με την υποστήριξη της «Εταιρείας των Φίλων του Αρχαιολογικού Μουσείου Ιωαννίνων» και της «ΒΙΚΟΣ Α.Ε».
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων είναι ανοιχτό, εκτός Δευτέρας, από τις 9:00 έως 16:00.
Ετικέτες
Τοπική Ιστορία
Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014
Oμηρικές λέξεις στη γαλλική γλώσσα
Mots homériques dans la langue francaise
View more presentations or Upload your own.
Ετικέτες
Ομήρου Οδύσσεια
Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014
Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014
''ΠΡΟΜΑΧΟΣ"
"Θέμα της ταινίας είναι ο έρωτας δυο νέων, που αναπτύσσεται μέσα από τον κοινό αγώνα τους για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα.
«Όραμα μας είναι να γυρίσουμε μια ταινία που θα αναβιώσει την αρχαία φωνή των Γλυπτών του Παρθενώνα και θα βρίσκει απήχηση στους σημερινούς νέους» είπαν οι σκηνοθέτες Κόρτι και Τζον Βούρχη για την ταινία."
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
Ετικέτες
Ιστορία Α' Γυμνασίου
,
Κινηματογράφος
Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014
Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2014
Ν. Βρεττάκου, Τα δεκατέσσερα παιδιά
|
Ν.Βρεττάκου, Τὰ δεκατέσσερα παιδιά
«...Ἐν ἀρχῇ ἦν
ἡ ἀγάπη...» μελωδοῦσε γιομίζοντας
τὸ γυμνό σου
δωμάτιο μιὰ παράξενη ἅρπα
καθὼς σ᾿ ἔπαιρνε
ὁ ὕπνος καὶ τὸ χέρι σου, κρύο,
σὰν κλωνὶ
λεμονιᾶς σὲ νεκρό, ἀναπαύονταν
πάνω στὸ στῆθος
σου. Κ᾿ ἔβλεπες
πὼς ἄνοιγε
τάχα μιὰ πόρτα στὸν ὕπνο σου.
Πὼς μπαῖναν
τὰ δεκατέσσερα παιδιὰ λυπημένα
καὶ
στεκόντουσαν γύρω σου. Τὰ μάτια τους θύμιζαν
σταγόνες σὲ
τζάμια: «Ἔλεος! Ἔλεος! Ἔλεος!...»
Τινάζοντας τὴ
βροχὴ καὶ τὸ χιόνι ἀπὸ πάνω τους,
τὰ ζύγιαζες
μὲ τὸ βλέμμα σου σὰ νἄθελες νὰ τοὺς κόψεις
τὴν εὐτυχία
στὰ μέτρα τους, ἐνῷ ἡ ἅρπα συνέχιζεν
ἁπαλὰ μὲς στὸν
ὕπνο σου: «Ὅ,τι θέλει κανεὶς
μπορεῖ νὰ
φτιάξει μὲ τὴν ἀγάπη. Ἥλιους κι ἀστέρια,
ῥοδῶνες καὶ
κλήματα...» Ἀλλὰ ἐσὺ προτιμοῦσες
μποτίτσες
φοδραρισμένες μὲ μάλλινο,
πουκάμισα
κλειστὰ στὸ λαιμό-
γιατὶ φυσάει
πολὺ στὸ Καλέντζι!
Ἔβλεπες πὼς ῥάβεις
μὲ τὰ δυό σου χέρια,
ἔβλεπες πὼς
ζυμώνεις μὲ τὰ δυό σου χέρια
κι ὀνειρευόσουν
πὼς μπαίνεις στὴν τάξη
μὲ
δεκατέσσερες φορεσιές,
μὲ
δεκατέσσερα χριστόψωμα στὴν ἀγκαλιά σου.
Ἀλλὰ
ξύπναγες τὸ πρωῒ κι ἄκουγες ποὺ ἔβρεχε.
Σὲ δίπλωνε σὰ
μιὰ λύπη τ᾿ ἀδιάβροχό σου
κι ὁ δρόμος
γιὰ τὸ σχολειὸ γινόταν πιὸ δύσκολος.
Βάδιζες κ᾿ εἶχες
σκυμμένο τὸ πρόσωπο
σὰ νἆταν
κάποιος ἀπάνω σου καὶ νὰ σ᾿ ἔκρινε
γιὰ τ᾿ ἄδεια
σου χέρια. Σὰ νἄφταιγες μάλιστα,
σ᾿ ὅλη τὴ διαδρομὴ
σὲ μπάτσιζε τὸ χιονόνερο.
Ἔμπαινες στὸ
σχολειὸ κ᾿ ὅπως τ᾿ ἀντίκριζες
μοιραζόταν σὲ
δεκατέσσερα χαμόγελα τὸ πρόσωπό σου.
Θυμόσουν πὼς
ἡ ἀγκάλη σου ἦταν μισὴ
κι ἀνεβαίνοντας
πάνω στὴν ἕδρα σου
ἄνοιγες τὴ
λύπη σου καὶ τὰ σκέπαζες
ὅπως ὁ οὐρανὸς
σκεπάζει τὴ γῆ.
Ὥρα 8 καὶ 20´
ἀκριβῶς.
Τὸ μάθημα ἀρχίζει
κανονικά.
Ἐσὺ πάνω ἀπ᾿
τὴν ἕδρα κι ἀπ᾿ ἀντίκρυ σου ὁ Χριστός,
ἁπαλὸς καὶ
γλυκὺς μὲς στὸ κάδρο του,
δίνετε τὰ
χέρια πάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια τους
νὰ τοὺς
κάμετε μιὰ στέγη ἀπὸ ζεστασιὰ
γιατὶ σᾶς ἤρθανε
καὶ σήμερα μουσκεμένα
κ᾿ ἡ λύπη
περπατάει μὲς στὰ μάτια τους
ὅπως ὁ
σπουργίτης πάνω στὸ φράχτη.
Τὸ καλαμπόκι
δὲν ψώμωσε τὸ περσινὸ καλοκαίρι
κι ἀκοῦς τὸ
ψωμάκι ποὺ κλαίει μὲς στὶς μπόλιες τους.
Ὥρα 10 καὶ
20´. Τὸ μάθημα συνεχίζεται.
Οἱ
σπουργίτες σου χτυποῦν τὰ φτερά τους.
Τὸ μολύβι
πεθαίνει ἀνάμεσα στὰ κοκκαλιασμένα τους δάχτυλα.
Ἡ καρδιά σου
εἶναι τώρα μιὰ στάμνα σπασμένη.
Τὰ λόγια σου
βγαίνουν ἀργὰ σὰ μιὰ βρύση ποὺ στέρεψε:
«Ὁ μέγας Ἀλέξανδρος...
Ὁ μέγας Ἀλέξανδρος... Ὁ μέγας Ἀλέξανδρος...».
Τὰ δάχτυλά
σου εἶναι πέντε. Τὰ μέτρησες δέκα φορές.
Τὰ δάχτυλά
σου εἶναι πέντε. Μετρᾶς τὸ ἕνα χέρι σου
-τ᾿ ἄλλο σου
βρίσκεται τυλιγμένο σὲ συννεφιά-
τὰ δάχτυλά
σου εἶναι πέντε. Σηκώνεις τὸ πρόσωπο,
κοιτάζεις τὴ
στέγη, κάνεις πὼς σκέφτεσαι
σκύβεις πάλι
στὴν ἕδρα, ξεφυλλίζεις τὸν Αἴσωπο,
κατεβαίνεις
καὶ γράφεις στὸ μαυροπίνακα,
κοιτάζεις τὸν
οὐρανὸ ἀπ᾿ τὸ παράθυρο,
γυρίζεις τὸ
κεφάλι σου ἀλλοῦ,
δὲ μπορεῖς ἄλλο
παρὰ νὰ κλάψεις.
Παίρνεις τὸ
μαθητολόγιο στὰ χέρια σου,
κάτι ψάχνεις
νὰ βρεῖς, τὸ σηκώνεις διαβάζοντας
καὶ σκεπάζεις
τὸ πρόσωπό σου.
Τὰ σύννεφα ἔχουν
μπεῖ μὲς στὴν τάξη.
Ἀντίκρυ σου
κι ὁ Χριστὸς παραδέρνει σ᾿ ἀμηχανία.
Θαρρεῖς καὶ
σηκώνει στ᾿ ἀλήθεια τὰ χέρια του
ἑνωμένα στὸ
φῶς ποὺ πέφτει ἀπὸ πάνω του.
Νιώθει
στενόχωρα ὅπως τὰ μεσάνυχτα στὴ Γεθσημανῆ
καὶ δὲν εἶμαι
ἐκεῖ νὰ σοῦ χτυπήσω τὸν ὦμο
καὶ δὲν εἶμαι
ἐκεῖ νὰ σοῦ εἰπῶ: Δός του θάρρος,
βοήθησέ τον
νὰ βγεῖ ἀπ᾿ τὴ δύσκολη θέση,
κατέβαινε,
διάσχισε τὴν αἴθουσα γρήγορα,
μὴν τὸν ἀφήνεις
ἐκτεθειμένο στὰ βλέμματα τῶν παιδιῶν,
δός του ἕνα
βιβλίο νὰ κάνει πὼς συλλαβίζει,
δός του ἕνα
βιβλίο νὰ κρύψει τὰ μάτια του.
Από τη συλλογή Ο χρόνος και το ποτάμι (1957)
Πηγή: http://www.blod.gr/lectures/Pages/viewlecture.aspx?LectureID=605# |
Ετικέτες
Λογοτεχνία Α' Γυμνασίου
Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)