Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Ο Αποξυόμενος της Κροατίας ( Μουσείο του Λούβρου)









To Μουσείο του Λούβρου παρουσιάζει, με την ευκαιρία του φεστιβάλ της Κροατίας στη Γαλλία «Croatie, la voici», τον "Αποξυόμενο της Κροατίας".

Το 1996 ένας ερασιτέχνης δύτης ανακάλυψε σε βάθος 45 μέτρων ένα μεγάλο άγαλμα στα ανοιχτά του κροατικού νησιού Lošinj,στην Αδριατική. Το άγαλμα, που μπορεί να είναι ρωμαϊκό ή ελληνιστικό αντίγραφο  ανδριάντα του 4ου αιώνα π.Χ., βρισκόταν σε άριστη κατάσταση. Το 1999 το άγαλμα ανασύρθηκε από το βυθό και συντηρήθηκε από τους αρχαιολόγους.


Πηγές:Louvre
Μuseumviews

O θάνατος του Ραμσή ΙΙΙ

O Ραμσής όπως απεικονίζεται σε τάφο 
Λύθηκε το μυστήριο του θανάτου
του Ραμσή III 
Ramses III a été assassiné
(1186 - 1154π.Χ.).
Διαβάστε το άρθρο του Lifo

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Κύπρος ανάμεσα στο Βυζάντιο και τη Δύση 4ος-16ος αι.( Λούβρο)

H έκθεση αυτή ανιχνεύει τη μοναδική καλλιτεχνική ιστορία της Κύπρου από τον 4ο αιώνα, όταν ιδρύεται η Κωνσταντινούπολη, μέχρι την κατάκτηση του νησιού από τους Τούρκους το 1571.

Μέχρι τον 7ο αιώνα η Κύπρος είναι μια πλούσια επαρχία της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Στη συνέχεια και μέχρι τον 10 αι. βρίσκεται στην καρδιά των αγώνων των Βυζαντινών εναντίον των Αράβων. Το 965 και για δύο αιώνες γίνεται πάλι βυζαντινή.Το 1191 καταλαμβάνεται από τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο, τον επόμενο χρόνο δίνεται στους Λουζινιάν και το 1489 παραχωρείται στους Βενετούς. Το 1571 καταλαμβάνεται από τους Τούρκους.

Η έκθεση συγκεντρώνει έργα από 10 κυπριακά μουσεία, συλλογές της μητρόπολης της Λευκωσίας καθώς και έργα από γαλλικές, ιταλικές αμερικανικές, ουγγρικές και βρετανικές συλλογές.

Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 28 Γενάρη 2013



Μητροπόλεις και επαρχίες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας γύρω 400, σύμφωνα με την Notitia Dignitatum
Κούριον, βασιλική

Κοντά στο Κούριο, τα ερείπια της επιβλητικής αυτής μονής μαρτυρούν ότι ένας μεγάλος αριθμός εθνικών ασπάστηκαν τον χριστιανισμό.







Αγαλματίδιο της αυτοκράτειρας, Παρίσι, BNF
( τέλος IV αιώνα). 

Ίσως πρόκειται για την Αelia Flavia Flacilia, σύζυγο του Θεοδόσιου Α', που πέθανε το 386.Μαρτυρία για τις στενές σχέσεις ανάμεσα στην Κωνσταντινούπολη και την Κύπρο τους πρώτους αιώνες του Βυζαντίου.









H μάχη του Δαβίδ με τον Γολιάθ,
Metropolitan Museum of Art


Αριστούργημα της Πρωτοβυζαντινής τέχνης που προέρχεται από την Κωνσταντινούπολη. Ανακαλύφθηκε το 1902,  τριάντα χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Λευκωσίας Οι ιδιοκτήτες του το έθαψαν πριν από 13 αιώνες για να το γλιτώσουν από τις επιδρομές των Αράβων που λεηλάτησαν το νησί   το 653-654.








Ο γάμος του Δαβίδ, 628-630, Λευκωσία, Αρχαιολογικό Μουσείο

Πέντε τέτοια πιάτα βρίσκονται, για πρώτη φορά, συγκεντρωμένα στο Μουσείο του Λούβρου.









Άγιος Δημήτριος. Ιερός ναός Αγίου Αντωνίου στα Κελλιά, τέλος 12ου αρχές 13ου αι, Κύπρος, Μουσείο της Ιεράς μονής  Κύκκου














Παναγία η Ελεούσα, εικόνα, τέλος του 12ου αι.

Από τις ωραιότερες εικόνες της Κύπρου. Προέρχεται από τη μικρή εκκλησία που ο ερημίτης Άγιος Νεόφυτος "έκτισε" μέσα σε σπηλιά κοντά στο χωρίο Τάλας ( Πάφος).











Ο Χριστός οδηγείται στον Γολγοθά. Εικόνα. Μουσείο Παναγίας Καθολικής Πελενδρίου

Δέκα από αυτές τις εικόνες που μαρτυρούν τον εικαστικό πλούτο των εκκλησιών του Τρόοδος ανήκουν στην παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά της UNESCO.







Άγιος Νικόλαος με σκηνές από τη ζωή του. Εικόνα που προέρχεται από τον Άγιο Νικόλαος της Στέγης, Λεκωσία, Βυζαντινό Μουσείο ( τέλος 13ου αιώνα)














Ο Άγιος  Μάμμας ιππεύει λιοντάρι. Εικόνα του 16ου αι. Χωριό της  Πάφου,  Βυζαντινό Μουσείο











Επιτύμβια στήλη του Ιωάννη Πεταλούδη, 1558. Λεμεσός, Μεσαιωνικό Μουσείο

Η βενετική περίοδος με το ακμάζον εμπόριο αποτυπώνεται την επιτύμβια στήλη ενός πλούσιου έμπορα.Ο έμπορας ήταν σύριος  από χριστιανική οικογένεια και εγκατέλειψε την πατρίδα κατά τον 13ο αι. για να αποφύγει τους Άραβες.








Το ταξίδι του Charles Magius ,1568- 1573, μικρογραφία χειρογράφου


















Ερωτευμένοι.  14ος αι. Μουσείο του Λούβρου.








Πηγή: Le Monde
           Le Louvre

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

Iμπρεσιονισμός. Ύμνος στη μόδα

Μουσείο του Οrsay (Παρίσι), 25/9/2012 - 20/1/2013

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

Αφιέρωμα του Λούβρου στον ισλαμικό πολιτισμό


Στο Μουσείο του Λούβρου εκτίθενται έργα της ισλαμικής τέχνης που καλύπτουν όλα τα είδη της πολιτιστικής παραγωγής του ισλαμικού πολιτισμού από την Ισπανία μέχρι την Ινδία και από τον 7ο έως τον 19ο αι.



Η είσοδος του τμήματος που είναι αφιερωμένο στις τέχνες του Ισλάμ.

Αίγυπτος, 2ο μισό 14ου
Σελίδα από ποιητική ανθολογία.Αφγανιστάν, 1450




Ισπανία 12ος-13ος αι.
Αίγυπτος 1000-10

Συρία ή Αίγυπτος 2ο μισό του 14ου  
Πριγκιπική κεφαλή. Ιράν τέλος 12ου 

Ισπανία,   968 
Συρία ή Αίγυπτος,  μέσα 14ου αι.
Αναπαράσταση κεραμικού τοίχου. Τουρκία, 16ος-19ος
Πιάτο με παγώνι. Τουρκία, περίπου 1550
Ιράν. τέλος 12ου αρχές 13ου αι.

Συρία, 13ος αι.
Opening of the Arts of Islam at the Louvre Museum from ikono tv on Vimeo.
Πηγή:Le Monde

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

Φλαμανδοί ζωγράφοι στο μουσείο Marmottan


Η Ολλανδική σχολή ζωγραφικής αναπτύχθηκε στις Κάτω Χώρες από την Αναγέννηση μέχρι τις αρχές της εποχής του Μπαρόκ. Περιλαμβάνει τους φλαμανδούς πριμιτίφ ( 1400-1500), τη φλαμανδική Αναγέννηση (1500-1584) και τον χρυσό αιώνα της Ολλανδικής ζωγραφικής (17ο αι.).

Από τις 20 Σεπτεμβρίου και μέχρι τις 3 Φεβρουαρίου στο μουσείο Marmottan (Παρίσι) εκτίθενται πίνακες του χρυσού αιώνα της Ολλανδικής ζωγραφικής. Η έκθεση περιλαμβάνει 41 πίνακες με όλα τα θέματα του "χρυσού αιώνα": νεκρές φύσεις, πορτραίτα, πίνακες με ιστορικά θέματα, τοπία..


Gillis van Tilborch (Anvers, vers 1625 - Bruxelles, 1678), Fête villageoise, χ.χ. λάδι.
Antoine van Dyck (Anvers, 1599 - Londres, 1641), Πορτραίτο του  Père Jean Charles della Faille, 1629, λάδι
Pierre Paul Rubens (Siegen, 1577 - Anvers, 1640), Τα θαύματα του  Saint Benoît, χ.χ. λάδι

Abraham Brueghel (Anvers, 1631 - Naples, 1697), Ἀνθη και φρούτα,1677, λάδι
Paul Bril (Anvers, 1554 - Rome, 1626), Το λιμάνι, χ.χ., λάδι
David Teniers le Jeune (Anvers, 1610 - Bruxelles, 1690), Ανάπαυλα στη σκιά, λάδι
David Teniers le Jeune (Anvers, 1610 - Bruxelles, 1690), L'Archiduc Léopold Guillaume dans sa galerie de peinture italienne, 1651, λάδι
Πηγή:Le Monde

Σε δημοπρασία χειρόγραφο του Ναπολέοντα



Στις 2 Δεκεμβρίου στο Fontainebleau βγαίνει σε δημοπρασία χειρόγραφο του Ναπολέοντα από τον οίκο Jean-Pierre Osenat. Η τιμή εκκίνησης ανέρχεται στις 50.000-60.000 ευρώ.

To πιο συναρπαστικό σημείο των 310 σελίδων του αφορά την εκστρατεία στη Ρωσία, που για τον αυτοκράτορα "Δεν πρέπει να χαρακτηριστεί υποχώρηση γιατί ο στρατός νίκησε" . Το κείμενο αποτελεί απάντηση στις κατηγορίες που διατυπώθηκαν για τη φοβερή εκστρατεία από το στρατηγό βαρώνο Joseph Rogniat, στο Considérations sur l'art de la guerre (1816).

«Pas un malade, pas un homme isolé, pas une estafette, pas une communication, pas un convoi n'ont été pendant la campagne enlevés depuis Smolensk jusqu'à Mayence. On n'a pas été un jour sans recevoir de nouvelles de France. On a tiré à la bataille de Smolensk plus de 60.000 coups de canon, le double à la bataille de la Moskowa. Les consommations étaient considérables tous les jours, en partant de Moskou chaque pièce était approvisionnée à près de 400 coups (...) On eut une telle surabondance de munitions et de caissons qu'on en brûla 500 dans le Kremlin, on détruisit plusieurs centaines de milliers de poudre et plus de 60 mille fusils. Les munitions ne manquèrent donc jamais…».

Πηγή:Le Figaro

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Ο προϊστορικός οικισμός του Ακρωτηρίου (Σαντορίνη)


Αν δεν ήταν το ηφαίστειο, σήμερα δεν θα υπήρχε Σαντορίνη όπως την ξέρουμε, πολλώ δε μάλλον δεν θα υπήρχε Ακρωτήρι. Όσο κι αν αυτό φαίνεται σκληρό, είναι η πραγματικότητα που θα άκουγα να επαναλαμβάνεται πολλές φορές στη διάρκεια μιας πρόσφατης επίσκεψης στο νησί.

Για τον αρχαιολόγο κ. Χρίστο Ντούμα, το όνομα αλλά και η ζωή του οποίου έχουν συνδεθεί άρρηκτα με τον προϊστορικό οικισμό, και τον πλέον ειδικό για ένα νησί σαν κι αυτό, τον ηφαιστειολόγο κ. Γιώργη Βουγιουκαλάκη τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. (...)

Ηταν άνοιξη του 1613 π.Χ., το πολύ πρώτες μέρες του καλοκαιριού, όταν ξύπνησε το ηφαίστειο της Σαντορίνης, όπως λέει ο κ. Βουγιουκαλάκης. Σπόροι και γυρεόκοκκοι από ελιές, κωνοφόρα δέντρα, αμπέλια, δημητριακά και άλλα φυτά, που έχουν ανακαλυφθεί στο στρώμα των υλικών της έκρηξης μαρτυρούν την εποχή.

Για τη χρονολογία, όμως, που έχει αλλάξει αρκετές φορές τις τελευταίες δεκαετίες – ανάλογα με μεθόδους μέτρησης και επιστήμονες – φαίνεται, ότι μόλις τώρα μπορούμε να είμαστε περισσότερο ασφαλείς.

Ενα κλαδί ελιάς με ρίζες και φύλλα, που βρέθηκε στην καλδέρα του ηφαιστείου της Θήρας, επέτρεψε τη χρονολόγηση με ραδιενεργό άνθρακα και ο κ. Βουγιουκαλάκης προσδιορίζει πλέον την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, που ήταν «η μεγαλύτερη που έχει γνωρίσει το ανθρώπινο είδος τα τελευταία 10.000 χρόνια», όπως λέει, στο 1613 π.Χ. (συν-πλην 13 χρόνια).(...)


Εν ολίγοις η διάρκεια της έκρηξης, που έγινε σε τρεις φάσεις, πρέπει να ολοκληρώθηκε σε δύο ή τρία εικοσιτετράωρα, που προφανώς έμοιαζαν σαν η γη να ξαναγεννιόταν.

Η Σαντορίνη και τα κοντινά νησιά σε ακτίνα 50-60 χιλιομέτρων καταστράφηκαν ολοσχερώς, ο ηφαιστειακός χειμώνας που απλώθηκε έως τις περιοχές του ανατολικού Αιγαίου και της Μικράς Ασίας κράτησε δύο χρόνια, η θερμοκρασία έπεσε κατά δύο - τρεις βαθμούς, τα αλλεπάλληλα παλιρροϊκά κύματα, ύψους ως και 12 μέτρων είχαν σαρώσει τις ακτές των κοντινών νησιών και της βόρειας Κρήτης μέσα σε 20 λεπτά.

Οσο για τους κατοίκους είναι αδύνατο να σώθηκαν, όπου κι αν είχαν προφθάσει να πάνε, όσα πλοία κι αν είχαν…

Ισως αν εντοπισθεί το αρχαίο λιμάνι όπου είναι πιθανό να είχαν καταφύγει οι άνθρωποι τις τελευταίες, δραματικές ώρες της πόλης τους, να υπάρξουν απαντήσεις.

Άγνωστο, εξάλλου, πότε κατοικήθηκε εκ νέου το νησί. Θα χρειάστηκαν περί τα 50 - 60 χρόνια ώστε να επανέλθει σε μία κατάσταση που να επιτρέπει την ανθρώπινη διαβίωση, επισημαίνει ο κ. Βουγιουκαλάκης. Τα αμέσως επόμενα, ανθρώπινα ίχνη όμως εμφανίζονται γύρω στον 13ο - 12ο π.Χ. αιώνα (με τα έως τώρα δεδομένα τουλάχιστον), όπως διευκρινίζει ο κ. Ντούμας. (...)


Τα σπίτια τους είχαν δύο και τρεις ορόφους και πολλά δωμάτια. Τα πλούσια ήταν κτισμένα με πελεκητές πέτρες – γι΄ αυτό αποκαλούνται «ξεστές» –, ενώ τα υπόλοιπα από τούβλα λάσπης ενισχυμένα με άχυρα, ξύλα και γύψο. Με ξύλα και καλάμια έφτιαχναν τις στέγες και από πάνω έβαζαν πατημένο χώμα για δροσιά το καλοκαίρι και ζέστη τον χειμώνα. Ιδέα, που ακολουθεί και το σημερινό βιοκλιματικό στέγαστρο.

Στην τριγωνική πλατεία του οικισμού ορισμένα από τα οικήματα μπορεί να ήταν καταστήματα, όπως λέει ο κ. Ντούμας, λίγο πιο κάτω μάλιστα πάνω από μία χαμηλή πόρτα υπάρχουν ακόμη οι τρύπες από τα δοκάρια, που στήριζαν ένα σκέπαστρο. Δύο τριβεία για σπόρους στην είσοδο και το εσωτερικό του σπιτιού αποδεικνύουν μία από τις ασχολίες των ανθρώπων, ενώ λίγο πιο κάτω έχουν απομείνει οι μύλοι του αλέσματος.

Αλλωστε – όπως θα συνέβαινε και στη συνέχεια στην Ελλάδα για πολλούς αιώνες – το ισόγειο ήταν αποθήκες, εργαστήρια ή μύλοι και αντίστοιχα οι πάνω όροφοι ήταν οι χώροι διαμονής των κατοίκων. Μόνο τέσσερα σπίτια έχουν ανασκαφεί πλήρως, λέει ο κ. Ντούμας και άλλα τρία μερικώς.

Εδώ βρέθηκαν διάφορα σκεύη και καλάθια με το περιεχόμενό τους καμιά φορά, δίχτυα, αγκίστρια, ακόμη και έπιπλα, όπως κρεβάτια και ένα ιδιαίτερης τέχνης τραπέζι.

Οι τοιχογραφίες που κάλυπταν το εσωτερικό των σπιτιών, όχι μόνον δείχνουν μία υπέροχη ζωγραφική αλλά αποτελούν πολυτιμότατη πηγή πληροφοριών για την κοινωνία, τη θρησκεία, το εμπόριο και τις άλλες ασχολίες των ανθρώπων.

Πηγή:Το Βήμα,25/10/2012 ( Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ).



Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012

Edward Hopper. Αναδρομική στο Le Grand Palais.



Edward Hopper ( 1882-1967) αμερικανός ζωγράφος και χαράκτης. Θεωρείται ως ένας από τους εκπροσώπους του νατουραλισμού. Ζωγράφιζε τοπία αλλά και την καθημερινότητα της μεσαίας τάξης. Ἐνα μεγάλο μέρος του έργου του εκφράζει τη νοσταλγία για μια Αμερική που έφυγε καθώς επίσης και τη σύγκρουση ανάμεσα στη φύση και τον σύγχρονο κόσμο. Οι χαρακτήρες του είναι συχνά μοναχικοί και μελαγχολικοί.


Αναδρομική έκθεση με 128 έργα του αμερικανού ζωγράφου στο Le Grand Palais (Παρίσι),  μέχρι τις 28 Ιανουαρίου 2013.  Δείτε πίνακές του εδώ




 Ο Edward Hopper στο ατελιέ του το 1965, δύο χρόνια πριν από το θάνατό του. Βλέπουμε επίσης τη γυναίκα  του  Josephine Verstille Nivison,  ζωγράφο και μοντέλο,   στο ατελιέ της Washington Square


στη Ν. Υόρκη.

Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

Το μυστήριο των Πυραμίδων

Η Joconda και τα αντίγραφα

 Οι κάτοχοι μιας Monna Lisa στη Γενεύη υποστηρίζουν ότι  έχουν το πρωτότυπο έργο του Léonard de Vinci. Πρόκειται για μια όχι πολύ γνωστή εκδοχή της Joconda που, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο των ιδιοκτητών, ο καλλιτέχνης δημιούργησε δέκα σχεδόν χρόνια πριν από την Joconda του Λούβρου. Η πρωτότοκη αδελφή της Μοnna Lisa είναι ελαφρώς μεγαλύτερη, περισσότερο χαμογελαστή, ζωγραφισμένη σε ύφασμα και όχι σε ξύλο...

Το έργο αυτό έγινε γνωστό το 1914, όταν ο καλλιτέχνης και κριτικός Hugh Blaker, που έζησε στο Isleworth, το αγόρασε. Γι'αυτό είναι γνωστό και ως η Μοnna Lisa του Isleworth.



Στην έκθεση που έγινε στο Λούβρο με τη  συντηρημένη  Aγία Άννα, παρουσιάστηκε  και ένα αντίγραφο της Joconda που φυλάσσεται στο Prado. Πρόκειται, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, για το μόνο αντίγραφο της Joconda που  θεωρείται "γνήσιο". Ο δημιουργός της ακολούθησε τον Léonard de Vinci βήμα προς βήμα, ενώ αυτός δούλευε πάνω στο πρωτότυπο έργο. Κάτι τέτοιο δε συμβαίνει με την ωραία του Isleworth.

Πηγή:  Le Figaro

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Σουμέριοι και Βαβυλώνιοι






Από τον κώδικά του Χαμουραμπί. (από το βίντεο)

Αν κάποιος βγάλει το μάτι ενός ανθρώπου, τότε η τιμωρία θα είναι να του βγάλουν και το δικό του μάτι.
Αν κάποιος σπάσει το δόντι ενός άλλου, η τιμωρία θα είναι να του σπάσουν και το δικό του δόντι.

Αυτού του τύπου η δικαιοσύνη αποτελεί πρόοδο σε σχέση με τη δικαιοσύνη, όπως την αντιλαμβάνονταν παλιότερα, όταν δηλαδή η απονομή της δικαιοσύνης στηριζόταν στην αρχή της εκδίκησης.  Τώρα, για πρώτη φορά, υπάρχει αναλογία ανάμεσα στην ποινή και την πράξη.Πρόκειται για τη  λεγόμενη αρχή της ανταπόδοσης των ίσων.

 Για τη μοιχαλίδα. 
Αν κάποια γυναίκα συλληφθεί επ'αυτοφώρω να απατά τον άνδρα της, τότε ο απατημένος σύζυγος έχει το δικαίωμα, αφού δέσει μαζί τη γυναίκα του και τον εραστή της, να τους πετάξει στο ποτάμι.

Αν ο σύζυγος συγχωρέσει τη γυναίκα του, τότε ο βασιλιάς δίνει χάρη και στον εραστή.

Αν ο σύζυγος δεν έχει αποδείξεις για την απιστία της συζύγου του, τότε αυτή πρέπει να ορκιστεί επισήμως ότι δεν διέπραξε τη μοιχεία.

Αν η γυναίκα κατηγορείται αόριστα ( υπάρχουν φήμες) και ο σύζυγος δεν το ξέρει ή δε θέλει να επέμβει, τότε ακολουθείται η διαδικασία της ορδαλίας. Η γυναίκα, αφού πέσει στο νερό με μια πέτρα στο λαιμό, είναι υποχρεωμένη να διασχίσει μια  κάποια απόσταση. Αν βγει ζωντανή, θεωρείται ότι είναι αθώα.

Oι περίοδοι της Βυζαντινής ιστορίας και τα χαρακτηριστικά τους

6

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

"Κλεοπάτρα"(1963)

Κλεοπάτρα Ζ' 

 (Ιανουάριος 69 π.Χ. – 12 Αυγούστου 30 π.Χ.)


Η Κλεοπάτρα φέρουσα το κέρας της  αφθονίας.
Μουσείο Ermitage. Aγία Πετρούπολη
H Kλεοπάτρα Ζ' προσφέρει θυσία στην Ίσιδα.
Μουσείο του Λούβρου.
Ο θάνατος της Κλεοπάτρας . Reginald Arthur (1892)