Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

"Ο Φήμιος απαντά στην Πηνελόπη"

"Κυρά μου, αν το τραγούδι αυτό πικρά χαράζει την καρδιά σου, αφού ο ξακουστός και θείος Οδυσσέας  βρίσκεται μάλλον στης θάλασσας τα βάθη, συγχώρεσέ με! Δεν ήθελα να σε ταράξω.

Μα και η δικιά μου θλίψη είναι μεγάλη, ο πόνος κατοικεί μες στην ψυχή μου, αφού τα αδέλφια μας, οι ανδρείοι Αχαιοί, πολέμησαν σκληρά, έβαψαν με αίμα το πεδίο της μάχης, ρίχτηκαν με θάρρος στους αντιπάλους τους, τους Τρώες, και νίκησαν! Υπέταξαν τους εχθρούς και κατέλαβαν την ιερή την Τροία! Όμως πολλοί ήταν εκείνοι που έπεσαν με καρφωμένο στο στήθος το στιβαρό σπαθί κάποιου Τρώα κι ακόμα περισσότεροι αυτοί, που στην προσπάθειά τους να σώσουν κάποιο φίλο, λαβώθηκαν θανάσιμα. Κι αφού αυτή η μάχη, που κάλυψε με δυστυχία ανθρώπους πολλούς, έλαβε τέλος, κάποιοι από τους επιζώντες βασανίστηκαν ακόμα περισσότερο, παραδομένοι στα μαύρα κύματα που θέλησαν  να τους καταπιούν. Γι'αυτό και εγώ, λοιπόν, θρηνώ όλους αυτούς που χάθηκαν, παλεύοντας στη μάχη κι ακόμα, όλους αυτούς που αγωνίστηκαν με νύχια και με δόντια να νικήσουν  τη θάλασσα για να γυρίσουν στην πατρίδα, ταλαιπωρημένοι από τις κακουχίες και τον χρόνο.

Δώσε, λοιπόν, κουράγιο στην καρδιά σου, υπέρλαμπρη κυρά, κι άφησε  το τραγούδι μου, όσο πικρό κι αν είναι, να πλανηθεί στον άνεμο, να φτάσει πέρα από την όμορφη Ιθάκη, να το ακούσουν όλοι όσοι ξέχασαν των ανδρών μας τα κατορθώματα. Έτσι με δώρα και με τραγούδια θα τιμήσουν τους γενναίους πολεμιστές κι η δόξα τους θα μείνει αιώνια! Αυτό είναι που τους αξίζει !".

Φοίβη Καρατζόγλου, Α2

Aφήγηση

Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013

"ΑΠΕΙΡΩΤΑΝ". ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΓΛΥΠΤΙΚΗΣ

Η ΙΒ'  ΕΦΟΡΕΙΑ  Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων , στο πλαίσιο της έκθεσης  "Πύρρος Βασιλεύς Ηγήτωρ. Η Ήπειρος της Μεσογείου και της Οικουμένης", φιλοξενεί στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων, την έκθεση Ζωγραφικής και Γλυπτικής των Γιάννη Διαμάντη και Ελένης Οικονόμου "ΑΠΕΙΡΩΤΑΝ" .

 Διάρκεια έκθεσης: 1 έως 31 Δεκεμβρίου 2013.



Ελένη Οικονόμου ευφυώς μετράει με 2.285 λευκούς κύβους 9Χ9Χ9 εκ. τα έτη που μας χωρίζουν απ'τον θάνατο του Βασιλέως Ηγήτορος Πύρρου. Ἠ μάλλον τον στενό διάδρομο που μας χωρίζει από ένα παρελθόν που μοιάζει απώτατο αλλά δεν είναι. Η σύνθεσή της  πυκνή,  λιτή, μελετημένη μιλάει με μαθηματικές αναφορές και με γεωμετρικά σχήματα αντιμετωπίζοντας τον θάνατο σαν εξίσωση και τη ζωή σαν θεώρημα.

 Ο Γιάννης Διαμάντης, πάλι, που μιλάει για τον χρόνο και την ιστορία του τόπου με όρους ποιητικής, εκκινεί επίσης από τα βασικά. Σχεδιάζει επίμονα τον Ηπειρώτη πατέρα του τη στιγμή που αναπαύεται, σε μια σχέση ύπνου-θανάτου. Η σινική μελάνι και το μολύβι γίνονται αγωγοί που μας οδηγούν στον Αχέροντα, στη Δωδώνη, στο επέκεινα. Τα έργα του παραπέμπουν σε επιτύμβια του σήμερα, σε μικρά έπη της καθημερινότητας, του αγώνα και της αγωνίας των απλών ανθρώπων για επιβίωση."
 (Μάνος Στεφανίδης, 4/11/2013)