"Ο Φήμιος απαντά στην Πηνελόπη"

"Κυρά μου, αν το τραγούδι αυτό πικρά χαράζει την καρδιά σου, αφού ο ξακουστός και θείος Οδυσσέας  βρίσκεται μάλλον στης θάλασσας τα βάθη, συγχώρεσέ με! Δεν ήθελα να σε ταράξω.

Μα και η δικιά μου θλίψη είναι μεγάλη, ο πόνος κατοικεί μες στην ψυχή μου, αφού τα αδέλφια μας, οι ανδρείοι Αχαιοί, πολέμησαν σκληρά, έβαψαν με αίμα το πεδίο της μάχης, ρίχτηκαν με θάρρος στους αντιπάλους τους, τους Τρώες, και νίκησαν! Υπέταξαν τους εχθρούς και κατέλαβαν την ιερή την Τροία! Όμως πολλοί ήταν εκείνοι που έπεσαν με καρφωμένο στο στήθος το στιβαρό σπαθί κάποιου Τρώα κι ακόμα περισσότεροι αυτοί, που στην προσπάθειά τους να σώσουν κάποιο φίλο, λαβώθηκαν θανάσιμα. Κι αφού αυτή η μάχη, που κάλυψε με δυστυχία ανθρώπους πολλούς, έλαβε τέλος, κάποιοι από τους επιζώντες βασανίστηκαν ακόμα περισσότερο, παραδομένοι στα μαύρα κύματα που θέλησαν  να τους καταπιούν. Γι'αυτό και εγώ, λοιπόν, θρηνώ όλους αυτούς που χάθηκαν, παλεύοντας στη μάχη κι ακόμα, όλους αυτούς που αγωνίστηκαν με νύχια και με δόντια να νικήσουν  τη θάλασσα για να γυρίσουν στην πατρίδα, ταλαιπωρημένοι από τις κακουχίες και τον χρόνο.

Δώσε, λοιπόν, κουράγιο στην καρδιά σου, υπέρλαμπρη κυρά, κι άφησε  το τραγούδι μου, όσο πικρό κι αν είναι, να πλανηθεί στον άνεμο, να φτάσει πέρα από την όμορφη Ιθάκη, να το ακούσουν όλοι όσοι ξέχασαν των ανδρών μας τα κατορθώματα. Έτσι με δώρα και με τραγούδια θα τιμήσουν τους γενναίους πολεμιστές κι η δόξα τους θα μείνει αιώνια! Αυτό είναι που τους αξίζει !".

Φοίβη Καρατζόγλου, Α2