Η άποψη σύμφωνα με την οποία ο Μότζαρτ συνέθεσε το περίφημο Requiem κατόπιν
αιτήματος του Salieri αποτελεί μύθο. Στην πραγματικότητα πίσω από αυτό το έργο βρίσκεται μια ιστορία αγάπης.
Ο κόμης Franz von Walsegg zu Stuppach, 28 χρονών, αγαπά υπερβολικά τη νεαρή γυναίκα του Άννα, 20 χρονών.Ἐχει όμως και ένα πάθος για τη μουσική που το εκφράζει με πολλούς τρόπους: παίζει, κάνει συλλογή μουσικών οργάνων και διασκεδάζει συχνά τους φίλους του με μια ορχήστρα που προσκαλεί στον πύργο του. Στο τέλος του έρχεται και η επιθυμία να συνθέσει μουσική. Προσπαθεί χωρίς σπουδαία αποτελέσματα. Δεν έχει έμπνευση, του λείπει η τεχνική. Υπόσχεται όμως να βάλει στους φίλους του να ακούσουν κάποια από τα κομμάτια που έγραψε. Για να κρατήσει την υπόσχεσή του αγοράζει παρτιτούρες ξένων μουσικών και τις παρουσιάζει για δικές του.
Όταν η γλυκιά Άννα πεθαίνει, ο κόμης δυσκολεύεται να αποδεχτεί τη νέα κατάσταση. Αποφασίζει να της αφιερώσει ένα requiem. Στην αρχή προσπαθεί να το γράψει ο ίδιος. Γρήγορα όμως αντιλαμβάνεται ότι δεν έχει την ικανότητα και το παραγγέλνει σε κάποιον Wolfgang Amadeus Mozart, του οποίου γνωρίζει αρκετά έργα. Σκοπεύει μάλιστα να το παρουσιάσει στις 14 Φεβρουαρίου 1792 στον πύργο του Stupach, στην επέτειο του θανάτου της γυναίκας του, λέγοντας όμως ότι είναι αυτός ο δημιουργός του.
Πνιγμένος στα χρέη και άρρωστος ο Mozart δέχεται να εκτελέσει την παραγγελία , εισπράττοντας μία προκαταβολή 50 δουκάτων και την υπόσχεση για 3000 φλορίνια μετά την ολοκλήρωση του έργου. Στρώνεται λοιπόν στη δουλειά.
Στις 5 Δεκεμβρίου 1791, ο Mozart πεθαίνει σε ηλικία 35 χρονών. Η σύζυγός του Constance έχει ανάγκη από χρήματα. Συγκεντρώνει σελίδες, σημειώσεις διάφορες, σχέδια και τα παραδίδει σ'ένα μαθητή του Μοzart, τον Joseph Eybler, που συμπληρώνει όσα λείπουν. Εμπιστεύεται όμως την ολοκλήρωση του Requiem στο Franz Xaver Süssmayr γιατί έχει τον ίδιο τρόπο γραφής με τον μεγάλο συνθέτη. Ο Süssmayr θα αντιγράψει τις χειρόγραφες παρτιτούρες του Mozart για να υπάρχει ομοιογένεια. O κόμης Walsegg αποκτά ένα έργο του οποίου καμιά σελίδα δεν είναι γραμμένη από το χέρι του Μοzart. Η Constance κρατά για τον εαυτό της τις πρωτότυπες σελίδες και εισπράττει τα συμφωνηθέντα. Ο κόμης αντιγράφει με τη σειρά του την παρτιτούρα και την εκτελεί στις 14 Δεκεμβρίου 1793 στο Wiener Neustadt, στη μνήμη της αγαπημένης Άννα.
Λίγο αργότερα η Constance αποκαλύπτει ότι ο σύζυγός της ήταν ο δημιουργός του Requiem που τόσο είχε εντυπωσιάσει.
Πηγή:
Le Figaro
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου