Πολυτεχνείο

Τάσος Λειβαδίτης, Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος (1950)

 

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος 

δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι 

για την ειρήνη και για το δίκιο. 

Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις 

τα χείλη σου θα ματώσουν απ' τις φωνές.

Το πρόσωπό σου θα ματώσει απ' τις σφαίρες,  

μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω. 

Κάθε κραυγή σου θα 'ναι μια πετριά 

στα τζάμια των πολεμοκάπηλων. 

Κάθε χειρονομία σου θα 'ναι 

για να γκρεμίζει την αδικία.

Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις, 

ούτε στιγμή να ξεχαστείς. 

Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε. 

Μια στιγμή αν ξεχαστείς, 

αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται 

στη δίνη του πολέμου, 

έτσι και σταματήσεις 

για μια στιγμή να ονειρευτείς 

εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα

θα γίνουν στάχτη απ' τις φωτιές. 

Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου 

αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος. 

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος 

θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι

για να ζήσουν οι άλλοι. 

Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι

ένα οποιοδήποτε πρωινό. 

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, 

θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι 

μπρος στα ντουφέκια!