Άσκηση Δημιουργικής Γραφής

Ελένη Δικαίου, Ο άνεμος στα μαλλιά της  ( Διαφορετικό τέλος)

Περίμενα πολύ καιρό για να ξαναδώ το Γιασεμάκι μου. Επιτέλους Μάρτιος! Σε λίγες μέρες θα την ξανασυναντούσα. Θα αντίκριζα αυτά τα ματιά που είχα ερωτευτεί.

Έβγαλα εισιτήριο για να γυρίσω στην πόλη μου. Πρώτα πήγα να δω τους γονείς μου. Μου είχαν λείψει… Μια  έκφραση χαράς απλώθηκε στα πρόσωπά τους.

-Συγγνώμη, ψέλλισε η μάνα μου.

Δεν απάντησα.  Τους είπα μόνο πως θα μείνω για λίγο και θα επιστρέψω το βράδυ.

-Γιατί; η κλασική ερώτηση της μάνας.

-Έχω ραντεβού με την Γιασεμή.

-Με ποια;

-Μετά αυτά…, της απάντησα γελώντας

Έφυγα τρέχοντας. Πήγα στο μέρος που είχαμε συμφωνήσει. Εκεί, δίπλα στην θάλασσα. Ήρθε!!!  Της έδωσα μια σφιχτή αγκαλιά Παραλίγο  να της σπάσω τα κόκκαλα.

-Έλα, πες μου τα νέα σου! μου είπε.

-Θα ξαναδώσω Πανελλήνιες.

-Αλήθεια;! Τι ωραία! μου είπε και με φίλησε.

Μείναμε εκεί ως αργά το βράδυ. Μετά γύρισα σπίτι και η ανάκριση άρχισε...

Οι Πανελλήνιες ήταν μια ανάσα μακριά. Ήμουν αγχωμένος. Πήγα νωρίς για ύπνο. Ξύπνησα το επόμενο πρωί γεμάτος αγωνία. Άκουσα την πόρτα να χτυπά.  Η Γιασεμή είχε έρθει για να με πάρει. Έτρεμε από αγωνία.

-Όλα θα πάνε καλά, της είπα. Φύγαμε ...

…

Ο καιρός για τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών έφτασε. Η Γιασεμή, που είχε πάει από νωρίς το πρωί στο σχολείο, ήρθε φορτσάτη σπίτι μου.

-Περάσαμε!!!

-Πλάκα κανείς;

-Όχι! είπε με το χαμόγελο στα χείλη.

-Τέλεια!!!

Περάσαμε στην ίδια πόλη. Νοικιάσαμε ένα διαμέρισμα και

μείναμε μαζί τα χρόνια των σπουδών μας. Στη συνέχεια εγκατασταθήκαμε στην Άγονη Γραμμή.

 -Να ζήσετε!!! Ρύζια πετάγονταν από παντού.

-Πάντα ευτυχισμένοι!!!

Τραβήξαμε το δικό μας δρόμο. Έναν μοναδικό δρόμο. Μαζί. Μακριά… Στην Άγονη Γραμμή.

ΓΕΩΡΓΙΑ Τ.

ΝΙΚΗ Π. 

ΕΛΕΝΑ Σ.

 Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου,  Στο τσιμεντένιο δάσος  (Διαφορετικό τέλος)

....

Κόννη: Χτύπησε κανείς;
Σωτήρης: Ο Λυκίδης. Προσπάθησε να ξεφύγει, όταν κατάλαβε πως τον περικύκλωσαν. Τον κυνήγησαν δύο αστυνομικά... Πήγε να στρίψει και έπεσε στην κολόνα. 

Ο Λυκίδης φαινόταν πως θα άφηνε την τελευταία του πνοή. Το ασθενοφόρο, όμως, έφτασε εγκαίρως και τον μετέφερε ουρλιάζοντας γρήγορα στο κοντινότερο νοσοκομείο, ενώ οι άνθρωποι του Ε.Κ.Α.Β πάλευαν να τον σώσουν. Εκείνες τις στιγμές η ζωή του Λυκίδη περνούσε μπροστά από τα μάτια του σαν κινηματογραφική ταινία. Είδε τις κατεστραμμένες από τα ναρκωτικά ζωές των νέων και την αγωνία των οικογενειών τους. Ίσως κάποια στιγμή βρισκόταν στη θέση τους. Κάτι άρχισε να αλλάζει μέσα του. Σαν να πέταξε από πάνω του την κακία και την πονηριά και να γέμισε την καρδιά του με καλοσύνη, αλλά και τύψεις για τα φρικτά εγκλήματα, γιατί μόνο εγκλήματα μπορείς να χαρακτηρίσεις τις πράξεις του. 

Μόλις αποκαταστάθηκε η υγεία του, τον μετέφεραν αμέσως στην φυλακή. Οι τύψεις όμως τον βασάνιζαν. Είχαν εγκλωβιστεί στο μυαλό του. Είχαν γίνει η χειρότερη φυλακή  του. Έπρεπε με κάποιον τρόπο να διορθώσει τα λάθη του. Όταν, μετά από πολλά χρόνια, αποφυλακίστηκε, με τα λεφτά που του είχαν απομείνει, δημιούργησε ένα ίδρυμα απεξάρτησης από τα ναρκωτικά και προσπάθησε να βοηθήσει νέους που είχαν πέσει στα δίχτυα αυτής της καταραμένης μάστιγας.

ΒIΚΥ  ΝΤ. 

ΜΕΛIΤΑ  Π. 

ΜΑIΡΗ  ΤΖ.

Ελένη Πριοβόλου, «Οι Φύλακες των αστεριών»

 (Οπισθόφυλλο) 

Συχνά κρίνουμε τους ανθρώπους με βάση την καταγωγή και το θρήσκευμά τους. Αλήθεια, μπορούμε να καταλάβουμε το ποιόν ενός ανθρώπου, έχοντας αυτά ως μοναδικά κριτήρια; Είναι αυτό δίκαιο και σωστό; Οι νέοι μπορούν άραγε να κάνουν την διαφορά; Να άρουν τις προκαταλήψεις τους, να κατανοήσουν την διαφορετικότητα των γύρω τους και να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι; Μία παρέα εφήβων, σε ένα απομακρυσμένο χωριό, απέδειξε ότι με λίγη καλή θέληση και σωστή καθοδήγηση όλα είναι πιθανά! Παιδιά με ίδια ενδιαφέροντα, ίδια όνειρα και ίδιες φιλοδοξίες. 

Ένα μαγικό ταξίδι στις όχθες του ποταμού Νέστου, στον κόσμο των άγριων αλόγων και... των αστεριών. Μία βόλτα στον μουσουλμανικό και στον χριστιανικό κόσμο. Ένα βιβλίο που μιλάει για την αγάπη, την φιλία και την δικαιοσύνη. Ένα μυθιστόρημα που συναρπάζει μικρούς και μεγάλους!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ Σ-ΓΚ.

Όταν η Κωνσταντίνα ( Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της) συναντά την  Κόνη ( Στο τσιμεντένιο δάσος) 

Η εγχείρηση τελικά πήγε καλά. Η Κόνη ήταν ανακουφισμένη που η γιαγιά της πέρασε τα δύσκολα και τώρα πια έμπαινε στο στάδιο της ανάρρωσης. Χαρούμενη περνούσε τον χρόνο της με τον Σωτήρη. Ήταν ευτυχισμένη. Από την άλλη, για την Κωνσταντίνα τα πράγματα ήταν δύσκολα στο κέντρο απεξάρτησης. Η ζωή της χωρίς τα χαπάκια, που την έκαναν να νιώθει τόσο ωραία, δεν είχε νόημα. 

Γνωρίστηκαν με την Κόνη μία μέρα τυχαία. Η Κωνσταντίνα έκανε βόλτα στον κήπο του νοσοκομείου, όπου στεγαζόταν το κέντρο απεξάρτησης. Ήταν το ίδιο νοσοκομείο που η Κόνη πέρασε ώρες μεγάλης αγωνίας για τη γιαγιά της. Τα δυο κορίτσια έπιασαν αμέσως κουβέντα. Διηγήθηκαν η μία στην άλλη την ιστορία της. Όταν η Κόνη ρώτησε την Κωνσταντίνα πώς τα πάει με την αποτοξίνωση, αυτή της είπε την αλήθεια. Πως της ήταν πολύ δύσκολο να απεξαρτηθεί και πως κάθε φορά που δεν ένιωθε πολύ καλά, ευχόταν να είχε το «θαυματουργό» χαπάκι. Η Κόνη την συμπόνεσε και προσφέρθηκε να την βοηθήσει να ξεπεράσει το πρόβλημά της. Από εκείνη τη στιγμή έγιναν οι καλύτερες φίλες. Κάθε πρωί, μετά την επίσκεψη στη γιαγιά, η Κόνη πήγαινε στην Κωνσταντίνα και περνούσαν μαζί αρκετές ώρες. Τα αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν. Η Κωνσταντίνα γρήγορα κατόρθωσε να υπερνικήσει τον εθισμό που της διέλυε τη ζωή και να προχωρήσει.

Όταν μάλιστα πέρασε στο πανεπιστήμιο, τα δυο κορίτσια αποφάσισαν να εργαστούν εθελοντικά σε ένα κέντρο απεξάρτησης από τα ναρκωτικά και να βάλουν και αυτές το λιθαράκι τους στη μάχη κατά των καταστροφικών αυτών ουσιών. 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠ.

Ελένη Πριοβόλου, «Οι Φύλακες των αστεριών»

 (Διαφορετικό τέλος)

Μετά από δύο μόλις εβδομάδες και μετά από επίμονες προσπάθειες, η Ανδρομάχη είχε βρει μια καινούρια, ξεχωριστή φίλη. Κατάφερε επιτέλους να ιππεύσει τη Λευκοθέα, το άγριο άλογο των ονείρων της. Ο Νέσσος ήταν πολύ περήφανος γι’ αυτήν. Η Ανδρομάχη είχε τελικά κάνει ένα μεγάλο βήμα προς τον κόσμο των αλόγων. Και στο βήμα αυτό την είχε βοηθήσει πολύ ο Νέσσος, ο οποίος την είχε ενθαρρύνει, και η ίδια το γνώριζε αυτό πολύ καλά και το εκτιμούσε. Μετά από εκείνη την ημέρα, η Ανδρομάχη και ο Νέσσος είχαν πολύ καιρό να δουν την Λευκοθέα. Μια μέρα που ο Νέσσος έκανε βόλτα στο δάσος, άκουσε ένα αμυδρό χλιμίντρισμα

μέσα από μία σπηλιά. Ήταν η Λευκοθέα, μα δεν ήταν μόνη της. Μόλις είχε γεννήσει ένα υπέροχο μωρό. Προς μεγάλη έκπληξη του Νέσσου, το μικρό αλογάκι ήταν ολόιδιο ο Ερμής. Η χαρά του Νέσσου ήταν απερίγραπτη! Έτρεξε αμέσως να φέρει νερό και φαγητό στη Λευκοθέα, και φυσικά να ενημερώσει την Ανδρομάχη. Όταν έφτασαν στη σπηλιά είδαν το μωρό να χοροπηδάει και να παίζει με την πανέμορφη μητέρα του. Το όνομα που έδωσαν στο αλογάκι ήταν Ερμής. Με το πέρασμα των χρόνων, ο Νέσσος τελείωσε το σχολείο και έγινε ο καλύτερος κτηνίατρος της περιοχής. Η Ανδρομάχη έγινε δασκάλα για παιδιά με νευρο-αναπτυξιακές διαταραχές. Η μεγάλη τους αγάπη για τα ζώα και τα παιδιά τους ώθησε να ιδρύσουν τον όμιλο ιππασίας για αυτιστικά παιδιά «Ερμής & Λευκοθέα», όπου παιδιά με τέτοια προβλήματα είχαν τη δυνατότητα να έρχονται σε επαφή με τα άλογα. Και όλα αυτά χάρη στον Ερμή…

ΕΙΡΗΝΗ Μ.