"( Η ελληνικότητα) είναι αίσθημα και αυτό είναι το πρόβλημα.Γιατί οι Έλληνες αγαπούν πιο πολύ το αίσθημά τους παρά το αντικείμενο της αγάπης τους. Αν είχε φωνή η πατρίδα τους, θα έλεγε αυτό που λέει ένας ήρωας του Μπρεχτ:" Πολλοί μ' αγάπησαν, ελάχιστοι μου φέρθηκαν καλά"
(Αυτό που με χαλάει)" Η δυσκολία που έχουν πολλοί να αναρωτιούνται: "Αυτό που κάνω πού μπορεί να οδηγήσει;" Η κοινωνία μας υποφέρει πολύ από αυτή την αδυναμία να υπολογίζονται οι συνέπειες των πράξεων και αυτό δείχνει πόσο εύκολα σπαταλιέται η νοημοσύνη των Ελλήνων στα μικρά και τα άμεσα. Κατατριβόμαστε πρόθυμα με τα μικρά και την ίδια στιγμή θεωρούμε πως μας αξίζουν τα μεγάλα! Ιδού η αντίφαση. Και από αυτή την αντίφαση πηγάζει ένας ασταμάτητος γογγυσμός"
"Για να παραχθεί πολιτισμός, απαιτούνται υπομονετική εργασία, μελέτη, ρεμβασμός και πάλι μελέτη. Όμως σήμερα είναι τόσο πολλοί αυτοί που νομίζουν ότι δημιουργικός είναι κάποιος όταν είναι διαρκώς στο πόδι"
( Με ποια ταυτότητα οι Έλληνες περιέρχονται τον σύγχρονο κόσμο;) " Κάθε λαός επιδιώκει να αφήσει τα ίχνη του στη ζωή της οικουμένης. Στην ελληνική περίπτωση, τα ίχνη δεν αφορούν συγκεκριμένα επιτεύγματα ( υλικά και πνευματικά), γιατί δεν δόθηκε ο ιστορικός χρόνος για να παραχθούν τέτοια. Οπότε η ταυτότητά μας είναι σφραγισμένη όχι από έργα, αλλά από αγώνες. Δυστυχώς δεν καταφέραμε ακόμη να δώσουμε στο αγωνιστικό στοιχείο την οικουμενική διάσταση που του αξίζει. Να δείξουμε ότι το να αγωνίζεται ένας λαός είναι από μόνο του μια αξία σ'έναν πλανήτη που καταστρέφεται επειδή βασίζεται υπερβολικά στις ανέσεις"
" Ο μόνος δρόμος ( στον παγκόσμιο χάρτη) είναι αυτός που ανοίγουν οι δυνατότητες. Το τι είναι δυνατό να πράξει ένας λαός προκύπτει από το πόσο βαθιά μπορεί να κοιτάξει μέσα στις οδύνες του. Και σήμερα, με την οικονομική κρίση πληρώνουμε αυτό ακριβώς: ότι θελήσαμε να ξεχάσουμε γρήγορα τι περάσαμε στο παρελθόν. Η θέληση για ζωή μετατράπηκε σε εθελοτυφλία. Τώρα, λοιπόν, πρέπει να ξανανοίξουμε τα μάτια μας και να βαδίσουμε καρτερικά - με μια καρτερια που πιθανόν να έχει μέσα της και κάτι από το πείσμα των παλιότερων χρόνων"
Αννα Γριμάνη, Κ της Καθημερινής,25-7-2010
Ο Β. Καραποστόλης είναι καθηγητής Πολιτισμού και Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
ΚΑΛΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου