Όλα τα έπη των άλλων πολιτισμών είναι ποιήματα πολεμικά που περιγράφουν ηρωικές μάχες και φονικά κατορθώματα. Η Ιλιάδα, από αυτή την άποψη, είναι μέσα σε αυτόν τον κανόνα. Διακρίνεται όμως συγκεκριμένα από το στοιχείο του οίκτου και της ανθρωπιάς που συνυπάρχει πάντα με τα άλλα (...).
Η άποψη αυτή είναι πιο εμφανής στην περίπτωση του Έκτορα παρά σε οποιαδήποτε άλλη. Γιατί ο Έκτωρ έχει μια οικογένεια που τον αγαπά και αγωνιά γι' αυτόν.Οι δικοί του προσπαθούν μάλιστα, μέσα στην αγωνία τους, να τον συγκρατήσουν(...).
Στην περίπτωση του΄Εκτορα, επομένως, οι κίνδυνοι του πολέμου και τα πένθη που ακολουθούν προβάλλονται με ένταση.
Εκείνος παρ' όλες τις παρακλήσεις, φεύγει. Θα πολεμήσει με λύσσα, και μάλιστα απερίσκεπτα, η ιδέα όμως του θανάτου τον συνοδεύει από την αρχή. 'Οπως και η δική μας συμπόνια.
Η Ιλιάδα είναι ένα ποίημα για τον πόλεμο, αλλά όχι ένα ποίημα φιλοπόλεμο. Ο 'Εκτωρ είναι ένας πολεμικός ήρωας, αλλά ακόμη και στη μάχη παραμένει οικείος και μας συγκινεί. Είναι πάνω απ΄' όλα ανθρώπινος.
Jacqueline de Romilly, 'Eκτωρ, εκδ. "Το άστυ", Αθήνα,1998, σελ.84-85
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου